ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ Φ.Α.Α.Θ.

Ο χώρος, στεγάζεται στο Μέγαρο Φ.Α.Α.Θ., που επιβάλλεται με τη νεοκλασική αρχιτεκτονική του στην πλατεία της Αγίας Σοφίας στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα κτίριο, το οποίο οικοδομήθηκε την περίοδο του μεσοπολέμου από τον διαπρεπή αρχιτέκτονα της εποχής Ξενοφώντα Παιονίδη.

Σε επίπεδο οργανωτικό το Μουσείο αναπτύσσεται σε δύο χώρους αποκλειστικά για την έκθεση Ιερών Κειμηλίων και Εικόνων, καθώς και χώρου για την έκθεση επιλεγμένων έργων σύγχρονης τέχνης, που συνδυάζεται με αναγνωστήριο, το οποίο διαθέτει και βιβλιοθήκη προς φύλαξη σπανίων εκδόσεων. Το Μουσείο ακόμη περιλαμβάνει έναν ανεξάρτητο χώρο γραφείου, στον οποίο θα τοποθετηθούν όλα τα έπιπλα – αντίκες που διαθέτει η Αδελφότητα και ο οποίος θα λειτουργήσει αφενός ως εκθεσιακός και μουσειακός χώρος και αφετέρου ως χώρος υποδοχής προσωπικοτήτων, που θα επισκέπτονται την Αδελφότητα.

Το κυρίως μουσείο αποφασίστηκε να διαμορφωθεί σε δύο αίθουσες, που αποτελούν τον πυρήνα της σύνθεσης. Η μία αίθουσα βρίσκεται στο κεντρικό σημείο του χώρου και η άλλη στη βορειοδυτική πλευρά του. Σε αμφότερες τις αίθουσες σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν ειδικές προθήκες με τζάμι, ικανές να φιλοξενήσουν με ασφάλεια μέχρι τριάντα (30) ιερές εικόνες προς έκθεση, με τρόπο ώστε να είναι πλήρως ενσωματωμένες στο χώρο. Κατασκευάστηκαν, επίσης, με ειδικό σχεδιασμό που συμπορεύεται με το πνεύμα της όλης σχεδιαστικής σύνθεσης, οριζόντιες, προθήκες – τραπέζια προς έκθεση συλλογών και αρχείων. Επιπρόσθετα, κατασκευάστηκαν ψευδοροφές, που δίδουν την εντύπωση ότι αιωρούνται στο χώρο, καλύπτοντας παράλληλα τις ανάγκες του κεντρικού φωτισμού.

Στο αναγνωστήριο – βιβλιοθήκη διαμορφώθηκε στη μία πλευρά της τοιχοποιίας εκθεσιακός χώρος για την ανάρτηση έργων ζωγραφικής σύγχρονων καλλιτεχνών και στην απέναντι πλευρά κατασκευάστηκε μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Στο κέντρο τοποθετήθηκαν δύο μεγάλα τραπέζια – αντίκες της Φ.Α.Α.Θ. που συμπληρώνονται με καθίσματα εποχής και στη μία άκρη κατασκευάστηκε ένα έπιπλο σύγχρονης σχεδιαστικής αντίληψης προς χρήση του επόπτη του μουσείου.

Το γραφείο υποδοχής μελετήθηκε και διαμορφώθηκε με τρόπο ώστε να αναδεικνύονται τα έπιπλα – αντίκες, οι πίνακες, καθώς και διάφορα κειμήλια και αντικείμενα εποχής.

Ο φωτισμός, του χώρου μελετήθηκε με τρόπο ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία μίας κατανυκτικής ατμόσφαιρας, στην οποία συνεισφέρει ο κατάλληλος χρωματισμός των τοίχων με χρώματα, όπως είναι το πορφυρό, που παραπέμπει στους χρόνους του Βυζαντίου.